Op 1 september 2004 begon op een basisschool in Beslan, in de Russische Kaukasus, een verschrikkelijke gijzeling. Drie dagen en een interventie van het Russische leger later waren er 334 doden te betreuren, waaronder 165 kinderen.
Op weg van Georgië naar Volgograd (Rusland) brachten collega Annemieke en ik een kort bezoek aan ‘School #1’ en aan het memorial bij de speciale begraafplaats. Heel heftig en zeer indrukwekkend.
Waarom?
Dezelfde reden waarom mensen Auschwitz, het A-bomb Dome in Hiroshima of de Killing Fields in Cambodja bezoeken.
Een dosis keiharde realiteit die keihard binnenkomt. Je wordt er aan herinnert wat een ontzettend groot goed onze vrijheid is. Je krijgt een enorme schop onder je kont om te blijven vechten tegen geweld. Je wordt ruw wakker geschud opdat je je blijft verzetten tegen intolerantie.
Daarom.
Meer info over de gijzeling vind je hier (Wikipedia).
Een lange maar goede documentaire over de gijzeling is “Beslan, Three Days in September”.
Een andere, op YouTube te vinden in 6 delen van elk 10 minuten is “The Beslan School Massacre”.
Praktisch
Wil je zelf naar de school, dan is dat heel eenvoudig vanuit de stad Vladikavkaz te doen. Vanaf het station gaan meerdere marshrutka’s (busjes) per uur naar Beslan. Eenmaal daar kun je lopen, maar toen wij onze buschauffeur vroegen waar het was, bracht hij ons eerst naar de school, toen naar het monument op de begraafplaats en daarna terug naar het station. Er zal niemand in Besland zijn die geen slachtoffers kent, zo ook onze chauffeur. Woorden waren niet nodig; de manier hoe hij soms met ons, soms alleen rondliep, zei genoeg.
De school zelf is overigens gesloten voor publiek; alleen de gymzaal – die nu ingericht is als memorial – kun je bezoeken. Een paar kilometer verderop, net buiten Beslan, is een speciale begraafplaats voor alle slachtoffers die vrij toegankelijk is.