Tegenwoordig heeft elke kleine zelfstandig ondernemer er eentje: een bankbiljetteller, zo’n apparaat waarmee ze bij de bank stapels biljetten in een seconde tijd tellen. Zo ook het hotel. Ik moet tachtig betalen en geef haar één biljet van 100. Zorgvuldig zet ze het biljet in de bankbiljetteller. Eén enkel zacht ‘fhop’ geluid weerklinkt en er verschijnt een kleine groene 1 op de display. Ze herhaalt het proces, en na dat ze met absoluut zekerheid heeft vastgesteld dat er inderdaad slechts 1 biljet is, krijg ik mijn 20 wisselgeld.
Ik sta in een restaurant in China en bestel menu 5. Ik wijs op menu 5, steek vingers op, zeg in duidelijk Engels “Five”, wat zij ook verstaat, maar toch …lichte paniek. Nu bestaat menu 5 uit een stukje kip, wat friet en een cola, sta ik in de Kentucky Fried Chicken en zie ik alle bestanddelen in grote hoeveelheden achter haar liggen. Toch, lichte paniek. Of ik geen burger wil. Na wat overleg met een collega wordt het woord “five” herhaald, ik wijs nogmaals op menu 5 en ze slaat de kassa aan.
Vijf minuten later heb ik een maïssalade, een groenteburger en een sprite.