Een van de mooiste reizen die ik afgelopen jaren gemaakt heb, wat zeg ik, die ik óóit gemaakt heb, was die naar Tadzjikistan. Zo arm als dit Centraal-Aziatische land is, zo ruig, leeg en adembenemend mooi is het. Je komt er bijzonder weinig buitenlanders tegen, al zie je redelijk wat idioten die de spectaculaire Pamir Highway per fiets bedwingen. Het is een van die plekken waar je je echt in een andere wereld héél ver van de onze voelt. In 2016 maakte ik met Rokus en Linda een magisch mooie roadtrip per 4×4 over de Pamir Highway.
Tadzjikistan
Praktisch
Je kunt Tadzjikistan backpackend en met openbaar vervoer bereizen, maar dat is beslist niet aan te raden. Bussen rijden zeer sporadisch, vaak opeens gewoon niet en áls ze rijden gaat het op onmogelijke tijden, is het oncomfortabel, kom je niet op de mooiste plekken en kun je geen fotostops maken. Voor dit land loont het absoluut de moeite iets meer te investeren en met z’n tweeën of drieën een privé-auto met chauffeur en/of gids te huren voor 1 of 2 weken. Doe dit voor je vertrekt, want al is het theoretisch mogelijk je in Osh of Dushanbe aan te sluiten, je loopt de kans enkele dagen te moeten wachten. In een niet ondenkbaar scenario gaat er niets en heb je pech …
Wij boekten onze auto met chauffeur en gids bij Pamir Guides. We hadden vlot en prettig contact met Saidali, de eigenaar, en we hadden ons geen betere gids en chauffeur kunnen wensen. Om logistieke redenen begonnen wij in Osh (Kirgistan) en eindigden we in Dushanbe. Vanwege de hoogte is dit echter niet de beste volgorde, maar nog altijd goed te doen als je het rustig aan doet de eerste dagen.
Het verplichte visum (en de verplichte GBAO-permit om het oosten van het land te bezoeken) is tegenwoordig makkelijk te verkrijgen als elektronisch visum.