Djibouti Express

Wereld Metrokaart-groot-zonder kaart

In 2015 reisde ik per openbaar vervoer van Caïro naar Kaapstad. Speciaal voor Djibouti maakte ik een kleine omweg.

Groot was mijn reizigersverdriet toen ik op het ietwat vervallen station van Djibouti slechts lege, schijnbaar voor eeuwig geparkeerde wagons zag, die in elk geval niet voor morgen zouden rijden.
’s Avonds dus de bus tot net voor de Ethiopische grens, waar iedereen buiten met of zonder matje de nacht moest doorbrengen, voor we 06:00 het laatste half uurtje naar de grens reden.

Djibouti Express 1

Groot was mijn reizigersvreugde toen ik aan de Ethiopische kant een zelfde blokkendoostrein zag staan; én een waar mensen spullen aan het laden waren. Over drie uur zou die gaan!
Laden, en wachten. De trein zat al vol met wachtende en slapende mensen.

Djibouti Express 2

Buiten ziet het bont van de Somali- en Afarvrouwen die zitten te wachten.

Djibouti Express 4

Djibouti Express 3

Of een tukkie doen op het spoor.

Djibouti Express 5

Groot is mijn verbazing wanneer de trein stipt op tijd vertrekt. Het is een alleraardigst rustig ritje. Lijkt het.

Djibouti Express 6

Een kwartier later al stoppen we bij het kleine dorp Dewele. Hier breekt de pleuris uit.

Djibouti Express 7

In het uur dat we hier staan, wordt geprobeerd de inboedel van het hele dorp in de trein te stopen.

Djibouti Express 8

En dat is ze met veel geschreeuw, getrek, geprop en gepas gelukt. Het lijkt wel of Somaliërs en Afar uitsluitend schreeuwend kunnen communiceren.

 

De uren hierna sist, host, piept, bonkt en schokt de trein met een slakkengang door een soms sepia, soms zilver leeg landschap.

Djibouti Express 9

Djibouti Express 10

Het wordt groener. Af en toe springen antilopen verschrikt weg, maar de dieren die je hier overal ziet zijn kamelen.

Djibouti Express 11

De leegte blijkt ook maar relatief, want elk uur stoppen we kort bij een klein dorp. Geen hectische taferelen, wel samosa’s, fruit en drank die te koop worden aangeboden.

Djibouti Express 12

Schemer wordt avond en omdat er geen elektriciteit aan boord is, zitten we nu in het pikkedonker.

Djibouti Express 13

Een half uur voor eindpunt Dire Dawa breekt een kleine pleuris uit als alle handel bij het licht van zaklampen moet worden uitgeladen.

Weer bijna leeg sjokt de trein rond negen uur, 180 km vanaf het beginpunt, het station van Dire Dawa binnen.

 


Praktisch

Nijvere Chinese arbeiders hebben inmiddels een nieuwe spoorlijn aangelegd van Addis Abeba naar Djibouti en de eerste vrachttrein heeft het gehele traject in 2016 al afgelegd. Het is mij onduidelijk of er al passagierstreinen rijden in 2016 (maar die gaan er zeker komen). Zodra dat gebeurt, is het in elk geval afgelopen met de archaïsche blokkendoos waarmee ik gereden heb. Deze gaat/ging 2 x per week, al kon niemand mij vertellen op welke dagen.