De dag dat het land stilstond
Na jaren aan hebben moeten horen dat ik als enige niet in San Marino was geweest, stapte ik in november 2014 op een zeer voordelig vluchtje naar Milaan Bergamo, bekeek daar heel even het verrassend leuke stadje en stapte daarna op de trein naar Rimini. ’s Zomers wellicht één groot vakantieparadijs; ’s winters, wel, wat minder. Maar daar kwam ik gelukkig niet voor. De volgende dag nam ik de bus naar het land-waar-iedereen-al-geweest-was-behalve-ik. Bij aankomst merkte ik alleen dat er iets niet klopte …
Louter toeval, en wellicht slechte timing, resulteerde in het samenvallen van twee totaal niet gerelateerde gebeurtenissen:
- Een staking van vrijwel ALLE mensen in San Marino, waaronder winkelpersoneel en horeca. Iets met belastingvrij leven.
- Een dikke herfstmist.
Het resultaat was een vrijwel uitgestorven San Marino, gehuld in Engelse sferen. Voor mij geen uitzichten en helaas geen stempel (want ook de toeristeninfo was dicht); wel een paar plaatjes van een land dat weinigen ooit zo hebben gezien of ooit zo zullen zien.
San Marino
praktisch
Vanaf het treinstation in Rimini gaan er regelmatig bussen naar San Marino. Het busnummer verandert nog wel eens, maar dat maakt niet zo veel uit. Het is zeer eenvoudig te vinden. Kaartjes kun je vooraf bij de toeristeninfo kopen (€ 9,- retour) of gewoon in de bus.